Paylaşarak Özgürleşenlerin Köyü Longo Mai
.
Çitlerin olmadığı bir köy burası, bu köyde bahçeler, tarlalar,
ambarlar hep ortak… Bu köyde “benim” yok, “bizim” var. Hiçbir şey birinin
değil, her şey herkesin. Burada paylaşılanlar sadece “şeyler” değil,
hayaller de ortak, hayatlar da. Ortak yaşamlarda her iş paylaşarak yapılıyor,
burada çalışmanın yorgunluğu değil; birlikte üretmenin huzuru ve neşesi
var.
Bu
tasvir bir hayalin tasviri değil, bu köy Fransa Limans’da Longo Mai Köyü.
Türkçesi “Çok Yaşa Köyü”, ömrü uzun olsun diye böyle koymuşlar adını. Longo Mai
bu dileklerle kurulduğunda senelerden 1973…
Bu
köyün kuruluşunun öyküsü ise kısaca şöyle; 1968 Mayıs’ının ardından İsviçre’ye
sığınan bir grup, burada İsviçreli öğrencilerle tanışıp, ortak hareket etmeye
başladı. Bu grup bir taraftan neo-nazilere karşı mücadele ederken, diğer
taraftan işçi mücadelelerinde yer alıyordu. Bu dönemdeki önemli direnişlerden olan Schirmeck’teki fabrika işgaline de katılan grup,
burada önemli deneyimler kazanmıştı. Bu süreç boyunca hem Avrupa, hem de
İsviçre’de basın ve hukuk alanında birçok kişiyle ilişki kuran grup, bu
deneyimin sonrasında, Limans’da bulunan
Zinzine tepesinde, üzerinde sadece yıkıntı bir çiftlik evi bir de güvercin
kümesinin olduğu 270 hektarlık bir araziyi satın aldı. Anarşist,
antimilitarist fikirlerle hareket eden grup yaşamı yeniden yaratmak için burada
komünal bir topluluk kurdu. O günden bugüne sürmekte olan
kooperatif şu anda Almanya’dan Costa Rica’ya, Avusturya’dan İsviçre Jura’sına
kadar on farklı kooperatifle de işbirliği halinde.
Birbirinden
farklı bölgelerde faaliyet gösteren kooperatifler, hayvansal ürünlerden gıdaya,
giyimden kozmetiğe kadar birçok alanda üretim yapmakta. Chantemerle’deki
iplik fabrikası, Luberon’daki bağcılık ve zeytincilik kooperatifi,
İsviçre Jura’sındaki kaz ve koyun yetiştiriciliği yapan kooperatif bunlardan
sadece bir kaçı. Bu kooperatifler ağı arasında en eskisi ve en büyüğü,
Limans’daki Longo Mai.
Longo
Mai kooperatif olarak adlandırılıyor fakat işleyişi komünal. Tüm arazi,
arabalar ve tüm alet ve makineler ortak kullanılıyor, dolayısıyla üretim süreci
de kolektif işliyor. Komünde evlerde yemek pişmiyor, ortak bir yemekhaneleri
var ve haftada bir toplanarak bir sonraki haftanın menüsünü ve hazırlık, yemek,
bulaşık inisiyatifi listelerini oluşturuyorlar. Ortak bir fırınları, bir
kesimhaneleri, bir marangoz atölyesi, bir metal atölyeleri ve arabalar için
tamir atölyeleri var. Fırında kendi ihtiyaçlarının yanında fazladan da ekmek
yapılıyor ve bu ekmekler köy pazarında satılıyor.
Kesimhanede
ise yine yetiştirdikleri hayvanları kesiyor ve yine kendilerinin yaptığı
soğutuculu bir kamyonetle civar köylere dağıtıyorlar. Diğer atölyelerde ise komünün
ahşap ve metalden yapılabilen bütün ihtiyaçları karşılanıyor. Evlerini
kendileri yapıyorlar.
Bir
su değirmeni ile ihtiyaçları olan elektriği üretiyorlar.
Yaşamların
böylesine ortaklaştığı bu köyde elbette kararlar da ortak. Kimsenin özel
mülkiyetinin olmadığı bu komünde gelirler ortak bir havuzda birikiyor ve tüm
ihtiyaçlar tartışılıyor. Sorunların çözümünde ise önceden belirleneni ve
değişmeyen tek ilkeyi tartışarak, ortak karar alıyorlar. Ve böylece tüm
bireyler topluluğun bugününü ve geleceğini belirleyen etken bireyler oluyor.
Elbette
yaklaşık 300 kişilik bu komünde böyle bir hayatı dış dünyadan tamamen kopuk bir
şekilde sürdürselerdi belki yaşadıkları hayat daha kolay ve “ütopik” olabilirdi,
oysa onlar en baştaki kaygılarını hala taşıyorlar ve bu noktada eylemeye de
devam ediyorlar.
Longo Mai Limans’da kurulduğundan bu yana
birçok eylem ve örgütlenme çalışması yaptı, birçok kooperatifle dayanışma
gösterdi. Madagaskar’da kurulan bir kooperatifi destekledi, Costa Rica’da bir kooperatif
kurulmasına bizzat önayak oldu.
Longo Mai, Avrupa’da göçmen ve mültecilerin
savunma komitesinin oluşturulmasına katkıda bulundu ve Pinochet darbesinin
ardından sürgün edilen 2000 kişinin İsviçre komünlerine yerleştirilmesini sağladı.
(demek başka komünlerede var ÇS?)
Yine; bizim yaşadığımız topraklarda
Fatsa ve Yeni Çeltek davalarının takipçiliğini yaptı ve bu davaların
uluslararası basında yer bulması için çaba sarf etmişti.
Longo
Mai, sahip olduğu uluslararası basın ilişkilerini kullanmasının yanı sıra,
kendi gündemlerini oluşturup duyurabileceği, basın yayın araçlarını da
oluşturdu. Komünde aynı zamanda kurulduğu günden bu yana birçok kez kapatılma
tehdidi alan bir de radyo istasyonu yer alıyor. 1981 yılında kaçak olarak
yayına başlayan Radyo Zinzine, şu anda 20 bin dinleyicisi olan ve düzenli yayın
yapan, yasal bir kanal. Radyo Zinzine’nin yanında, bir haftalık yayın ve bir de gazete çıkarıyorlar. Aynı zamanda yüz
kadar gazetecinin bağlı olduğu bir haber ajansı olan Bağımsız Haber Ajansı
(AIM) ile ilişkili ve Avrupa Özgür Radyolar Birliği’nin üyesi durumunda.
Longo
Mai’nin köylüleri, bugün komündeki üçüncü kuşağı yetiştirirken biliyoruz ki
onlar dün hayallerini sırtlanıp, bugün hayatlarını dönüştürenler… Onlar
paylaşarak örgütlenen, örgütlenerek özgürleşenlerden…
Nesilden
nesile “Çok Yaşa” Longo Mai.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder