Erdoğan Şenel Face Book
Merhaba; Sabahleyin kalkınca sayfama bir süre baktım. Açık olan tv.de görüntüleri, daha doğrusu 1 Mayıs için alanlara akan işçilere düzenlenen hiç bir demokraside görülmeyecek, adına rahatlıkla 'faşist saldırı' denebilecek saldırı görüntülerini izledim. Sabah erkenden işe giden kızım Avrupa yakasına geçişin adeta imkansız kılındığını söyleyip 'baba lütfen dışarı çıkma' diye uyardı. Denizli'de olan anam, kardeşlerim de benzeri uyarılarda bulundu. Anam 'sen gine söz dinlemezsin, aman kendine dikkat et' dedi. Kadın geçmişten tecrübeli tabi. Üç gün sonra döneceğim deyip tam dört yıl sonra o da 12 Eylül faşist darbesi sonucu güç bela bulunup gelen oğlunu iyi tanıyor. Ben hepsine 'tamam bir yere gitmem' dediysem de duramadım. Kaldığım yere yakın geçen dolmuşlara atlayıp 'bari Kadıköy'e gidip oradaki 1 Mayıs törenine katılayım' dedim.
Dedim, ama dolmuş Karfur'a gelip durdu 'son durak beyler' dedi. 'Karfur nire Kadıköy meydanı nire' dolmuşta bulunanlar 'ee mecbur indi tabi. İnmeyip te ne yapacaklardı ki'. Ama hemen hepsi bu yasakları getirenlere epey saydırıyordu. Ben de indim tabi. Düştüm yola. Benim adımımla git git bitmiyor. Derken karşıdan bayraklar gözükünce 'iyi yaklaştık' dedim. Eskiden 1 Mayıslara katılırken hep birileriyle beraberdim. Şimdi tek başıma olunca içime bir gariplik çöktü. 'Nereye kimin yanına gidecektim?' Aklıma TKP Kadıköy örgütü geldi. 'Onun flamasının altına girerim' dedim. Gerçi oradan da hiç yakın tanıdığım yoktu. Alana yaklaşırken Metal İşçilerinin alana girmeye yöneldiğini görünce birden sevindim. Onlarla birlikte polisin oluşturduğu barikat tünellerinden akıp alana girdim. Ama orada da yapayalnızdım. Aklıma 'düğün elle, harman yelle' öz sözü geldi. İçimden 'ne kadar doğru bir söz' diye geçirdim. Birlikte olurum diye Anadolu yakasında oturan ve telefonu olan arkadaşları aradım. Onlar bu sene 1Mayıs'ı evde geçireceklermiş. Bakındım, bakındım. 1 Mayıs'ın alandaki havasını kokladım. Katılanların hemen hepsi benden küçük, çoğu gençti. 'Eee haliyle bayrak onların eline geçmişti'. O gençlere bakarken hemen hepsi bana sanki çok tanıdık geldi. İçimden kalkıp onlara sarılarak, 'sizi kutluyorum. Devraldığınız bayrağı iyi taşıyın' demek geldi. 'Deli' zannederler diye vazgeçtim. Bir tanıdık pankart bulmak için aklıma İKD ve İGD pankartları geldi. Bakındım, göremedim. TKP pankartı vardı. Ama onlar da 'karışık kuruşuk hale gelmişti' Onlara gitmekten vazgeçtim. Elinde TKP pankartı olan iki genç vardı. Onlara yaklaştım. 'TKP Kadıköy ilçe binasının yeri neresi?' diye sordum. Sonra gidip ziyaret edecektim. Yerini tam tarif edemediler. Doğru yanlış bir telefon numarası verdiler. Yarın arayacağım. Benim 1 Mayıs maceramın sonuna gelmiştim. Karfurdan alana kadar yürürken 'afedersiniz kıçımın dingili kaymıştı'. Yine aynı yolu yürüyüp eve gelmek için oradan ayrıldım. Aklımda Süleyman Çelebi'nin tv.deki konuşması geldi. Vali ve İktidar sözcülerine 'bize gelecek yıl 1 Mayıs'ı burada kutlayacağımız sözünü verip, açıklayın bu yıl burada kutlamaktan vazgeçelim dedik' diye açıklama yapıyordu. Fatih Altaylı gibi gazeteci ve onun görüşüne yakın görüş taşıyan kimi sayfa arkadaşlarım Taksim'de inşaat olduğu için 'ısrarın' yersiz olduğunu açıklıyordu. Süleyman Çelebi'nin açıklamalarıyla 'bu iyi niyet sözcülerinin' ne kadar yanıldığını, giderek faşizan baskıları artıran AKP iktidarının 'böyle yan desteklerle' açığa çıkan baskıcı otoriter hatta faşist politikasının gizlenemeyeceği somut olarak ortaya çıkıyordu. Kadıköy'e gidiş gelişimde 1 Mayısla çok ilgili olmayan bir çok insanın da iktidarın bu baskıcı politikasını lanetlemesi de halkın giderek her şeyin daha açık farkına vardığını gösteriyordu. Burada asıl sıkıntı gazete ve medyadaki şekilsizlik. Aklıma Atilla İlhan'ın aydınlar için söylediği sözler ve verdiği rakam aklıma geldi. Dileğim bu halkın ödediği vergilerle çok iyi eğitim yapanların günü birlik çıkarlarının esiri olmaktan kurtulması, toplumu aydınlatma ve öncülük görevlerini yerine getirmenin onurunu kavrayıp 'aydın' ismine gerçekten layık bir şeklide toplumu, toplumun geleceğini aydınlatmaya yönelmeleri. Yoksa tarih özellikle onları affetmeyecek. Bırakacakları onursuzluk mirası geleceklerinin boynunda, alnında kara bir leke olarak onları çok üzecektir.
Merhaba; Sabahleyin kalkınca sayfama bir süre baktım. Açık olan tv.de görüntüleri, daha doğrusu 1 Mayıs için alanlara akan işçilere düzenlenen hiç bir demokraside görülmeyecek, adına rahatlıkla 'faşist saldırı' denebilecek saldırı görüntülerini izledim. Sabah erkenden işe giden kızım Avrupa yakasına geçişin adeta imkansız kılındığını söyleyip 'baba lütfen dışarı çıkma' diye uyardı. Denizli'de olan anam, kardeşlerim de benzeri uyarılarda bulundu. Anam 'sen gine söz dinlemezsin, aman kendine dikkat et' dedi. Kadın geçmişten tecrübeli tabi. Üç gün sonra döneceğim deyip tam dört yıl sonra o da 12 Eylül faşist darbesi sonucu güç bela bulunup gelen oğlunu iyi tanıyor. Ben hepsine 'tamam bir yere gitmem' dediysem de duramadım. Kaldığım yere yakın geçen dolmuşlara atlayıp 'bari Kadıköy'e gidip oradaki 1 Mayıs törenine katılayım' dedim.
Dedim, ama dolmuş Karfur'a gelip durdu 'son durak beyler' dedi. 'Karfur nire Kadıköy meydanı nire' dolmuşta bulunanlar 'ee mecbur indi tabi. İnmeyip te ne yapacaklardı ki'. Ama hemen hepsi bu yasakları getirenlere epey saydırıyordu. Ben de indim tabi. Düştüm yola. Benim adımımla git git bitmiyor. Derken karşıdan bayraklar gözükünce 'iyi yaklaştık' dedim. Eskiden 1 Mayıslara katılırken hep birileriyle beraberdim. Şimdi tek başıma olunca içime bir gariplik çöktü. 'Nereye kimin yanına gidecektim?' Aklıma TKP Kadıköy örgütü geldi. 'Onun flamasının altına girerim' dedim. Gerçi oradan da hiç yakın tanıdığım yoktu. Alana yaklaşırken Metal İşçilerinin alana girmeye yöneldiğini görünce birden sevindim. Onlarla birlikte polisin oluşturduğu barikat tünellerinden akıp alana girdim. Ama orada da yapayalnızdım. Aklıma 'düğün elle, harman yelle' öz sözü geldi. İçimden 'ne kadar doğru bir söz' diye geçirdim. Birlikte olurum diye Anadolu yakasında oturan ve telefonu olan arkadaşları aradım. Onlar bu sene 1Mayıs'ı evde geçireceklermiş. Bakındım, bakındım. 1 Mayıs'ın alandaki havasını kokladım. Katılanların hemen hepsi benden küçük, çoğu gençti. 'Eee haliyle bayrak onların eline geçmişti'. O gençlere bakarken hemen hepsi bana sanki çok tanıdık geldi. İçimden kalkıp onlara sarılarak, 'sizi kutluyorum. Devraldığınız bayrağı iyi taşıyın' demek geldi. 'Deli' zannederler diye vazgeçtim. Bir tanıdık pankart bulmak için aklıma İKD ve İGD pankartları geldi. Bakındım, göremedim. TKP pankartı vardı. Ama onlar da 'karışık kuruşuk hale gelmişti' Onlara gitmekten vazgeçtim. Elinde TKP pankartı olan iki genç vardı. Onlara yaklaştım. 'TKP Kadıköy ilçe binasının yeri neresi?' diye sordum. Sonra gidip ziyaret edecektim. Yerini tam tarif edemediler. Doğru yanlış bir telefon numarası verdiler. Yarın arayacağım. Benim 1 Mayıs maceramın sonuna gelmiştim. Karfurdan alana kadar yürürken 'afedersiniz kıçımın dingili kaymıştı'. Yine aynı yolu yürüyüp eve gelmek için oradan ayrıldım. Aklımda Süleyman Çelebi'nin tv.deki konuşması geldi. Vali ve İktidar sözcülerine 'bize gelecek yıl 1 Mayıs'ı burada kutlayacağımız sözünü verip, açıklayın bu yıl burada kutlamaktan vazgeçelim dedik' diye açıklama yapıyordu. Fatih Altaylı gibi gazeteci ve onun görüşüne yakın görüş taşıyan kimi sayfa arkadaşlarım Taksim'de inşaat olduğu için 'ısrarın' yersiz olduğunu açıklıyordu. Süleyman Çelebi'nin açıklamalarıyla 'bu iyi niyet sözcülerinin' ne kadar yanıldığını, giderek faşizan baskıları artıran AKP iktidarının 'böyle yan desteklerle' açığa çıkan baskıcı otoriter hatta faşist politikasının gizlenemeyeceği somut olarak ortaya çıkıyordu. Kadıköy'e gidiş gelişimde 1 Mayısla çok ilgili olmayan bir çok insanın da iktidarın bu baskıcı politikasını lanetlemesi de halkın giderek her şeyin daha açık farkına vardığını gösteriyordu. Burada asıl sıkıntı gazete ve medyadaki şekilsizlik. Aklıma Atilla İlhan'ın aydınlar için söylediği sözler ve verdiği rakam aklıma geldi. Dileğim bu halkın ödediği vergilerle çok iyi eğitim yapanların günü birlik çıkarlarının esiri olmaktan kurtulması, toplumu aydınlatma ve öncülük görevlerini yerine getirmenin onurunu kavrayıp 'aydın' ismine gerçekten layık bir şeklide toplumu, toplumun geleceğini aydınlatmaya yönelmeleri. Yoksa tarih özellikle onları affetmeyecek. Bırakacakları onursuzluk mirası geleceklerinin boynunda, alnında kara bir leke olarak onları çok üzecektir.
TÜM-İGD'liler, İKD'liler, TKP 1920 üyeleri 1 Mayıs'ta Beşiktaş'ta direnişteydiler.
YanıtlaSilTKP 1920 Kadıköy İlçe Örgütü için: Adres: Rasimpaşa Mah. Tayyareci Sami sk. Enginler Apt. No:11 Daire:8 Kadıköy/İstanbul
Telefon: 0 (216) 330 27 03